ರವಿಯಾಗಿ ನಿನ್ನ ಬಾಳ ಬೆಳಗಲೆಂದು ಬಂದೆ
ತಂಗಾಳಿಯಾಗಿ ನೀ ನನ್ನ ಚಂದಿರನಾಗಿಸಿದೆ
ಕಲ್ಲು ಬಂಡೆಯಾಗಿ ಕರಗದೇ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ
ಚೆಲುವೆ ಅಲೆಯಾಗಿ ನೀ ಬಂದು ಮುದ್ದಿಸಿದೆ
ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಎಷ್ಟು ಮಧುರ... ಪ್ರೀತಿ ಎಷ್ಟು ಮಧುರ ||
ಹೆತ್ತವಳ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ನಾನುಂಡ ಪ್ರೀತಿಯ
ಮರೆಮಾಡಿದೆ ನಿನ್ನ ಕಂಗಳ ಒಲವಿನ ಆಸರೆ
ಮೂಸಿಕನ ಮಾತಿಗೆ ಗಡಗಡ ಎನ್ನುವವ ನಾನು
ನನ್ನೀ ಜೀವವ ಅರ್ಪಿಸಿರುವೆ ಉಸಿರೇ
ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಎಷ್ಟು ಮಧುರ... ಪ್ರೀತಿ ಎಷ್ಟು ಮಧುರ ||
- ಕೆ ಎಸ್ ರಾಜು
Tuesday, June 24, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
ಸಿದ್ದ... ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸೊಗಸಾದ ಕವನ.... :)
ನಿನ್ನ ಹಳೇ ಕವನಗಳನ್ನು post ಮಾಡು
ಬಲು ಚೆಂದದ ಕವನ ... ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮರುಕಳಿಸು ಈ ನಿನ್ನ ಯತ್ನವ ..
Devastanadalittu Poojisuttare
Tande- Tayiyannu Manasinalittu Aaraadisuttare
But
Nanna Muddu Friendshipn Nanna Putta Hrudayalittu Pretisuttene hpy frdsp dy
Post a Comment